Γράφει η Ελισάβετ Σταματίου
Αν η φθαρτότητα και η θνητότητα είναι τα ανυπέρβλητα προβλήματα του ανθρώπου, η λύση στα πλαίσια των θεσμών και των παραδόσεων της χώρας μας βρίσκεται στην πίστη και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, λύση που πολλοί από εμάς άλλοτε αμφισβητούμε, άλλοτε παντελώς λησμονούμε κι άλλες φορές διακαώς αναζητούμε, ανάλογα με τις περιστάσεις του βίου και τις ανάγκες της ψυχής. Δε δηλώνω φανατικά οποιαδήποτε θρησκευτική ταυτότητα παρά μόνο μια έμφυτη ταπεινότητα απέναντι στο μυστήριο της ζωής, την απεραντοσύνη του σύμπαντος, τον φόβο του θανάτου, μια ταπεινότητα που ευτυχώς μου επιτρέπει να χτυπώ την πόρτα των εκπροσώπων της Εκκλησίας, όταν η ζωή μου προσφέρει το έναυσμα και το ερέθισμα. Έτσι, τυχαία θα έλεγα γεγονότα, παρακίνησαν το ενδιαφέρον μου να γνωρίσω τον Μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγόριο και να συζητήσω μαζί του, με έναν ουσιαστικό και αυθόρμητο τρόπο. Η στάση που επέδειξε σε σχέση με την επαναλειτουργία της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου των αδερφών Μισαηλίδη και τα θερμά λόγια ατόμων που τον γνωρίζουν υπήρξαν μόνο οι αφορμές ενώ η αιτία ίσως να είναι μια αέναη πνευματική αναζήτηση που όσο μεγαλώνω όλο και πιο πολύ με βασανίζει.
Εντύπωση μου προκάλεσαν τα ιδιαίτερα θετικά σχόλια του μαθητή Α’ Λυκείου, Παναγιώτη Καπνιάζη, ψάλτη και αναγνώστη του Ιερού ναού Αγίου Αντωνίου, ο οποίος τρέφοντας μεγάλη αγάπη για την Εκκλησία και υπηρετώντας την από τη μικρή αυτή ηλικία, εμπνεύστηκε από την προσωπικότητα του Σεβασμιότατου.
Με εντυπωσίασε η προσβασιμότητα και η συνέπεια του Μητροπολίτη Γρηγορίου, καθώς ως ένα απλό μέλος του ποιμνίου, εύκολα και γρήγορα κατάφερα να εξασφαλίσω μια συζήτηση χωρίς σε πρώτη φάση τουλάχιστον να είναι σίγουρη η δημοσιοποίησή της.
Εξάλλου δεν πήγα τυπικά με συγκεκριμένες ερωτήσεις και καθορισμένο πλάνο αλλά με ουσιαστικό ενδιαφέρον και περιέργεια, θα έλεγα, για αυτή την ιδιαίτερη προσωπικότητα που μετά από λαμπρές σπουδές και με αναγνωρισμένη σταδιοδρομία σε ακαδημαϊκό επίπεδο που δεν έχει εγκαταλείψει, βρέθηκε στο ανώτατο εκκλησιαστικό αξίωμα του δήμου μου. Μια θέση στην οποία εκτίθεται, με αποτέλεσμα άλλοτε να εγκωμιάζεται, κάποιες φορές να επικρίνεται αλλά πάντα να τηρεί μια στάση δυναμικής ταπεινότητας και αξιοπρέπειας. Η επίσκεψή μου στη Μητρόπολη Περιστερίου, για πρώτη φορά ομολογώ, αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη αφού από τον ιερέα που με υποδέχτηκε στην είσοδο μέχρι τον Σεβασμιότατο που με καλωσόρισε στο γραφείο του, βρήκα βλέμματα και λόγια ευγένειας και καλοσύνης. Στον Μητροπολίτη Γρηγόριο βέβαια, οφείλω να ομολογήσω, πως διέκρινα τη βαθιά γνώση των εκκλησιαστικών κειμένων, τον εμπεριστατωμένο λόγο και την οξεία κρίση που δικαιολογούν τους τίτλους και τις διακρίσεις που τον συνοδεύουν. Επειδή όμως η Εκκλησία δε χρειάζεται εγκώμια και είμαι η τελευταία που θα το έκανε, αφού η αμφισβήτηση κάποιων θεσμών είναι αναγκαία προϋπόθεση της σκέψης μου, χωρίς αυτό να σημαίνει άρνηση αλλά κριτική σκέψη απέναντι σε κάθε δογματισμό, θα προσπαθήσω, αδέξια ίσως, να μεταφέρω μέσω του γραπτού λόγου μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, τουλάχιστον για εμένα.
Σεβασμιότατε, αρχίζοντας κάπως ανορθόδοξα και λίγο τολμηρά, πείτε μου, η απόφασή σας να ασχοληθείτε με την ιεροσύνη δικαιώθηκε; Κι όταν λέω δικαιώθηκε δεν εννοώ ως καριέρα αλλά ως μια βαθύτερη ικανοποίηση της ύπαρξης .Βρήκατε τελικά το νόημα της ζωής, τη γαλήνη της ψυχής;
Αναμφισβήτητα τα βρήκα και δε μετανιώνω στιγμή για την απόφασή μου. Όταν ασχολήθηκα με τον Χριστιανισμό και τη διδασκαλία του Ιησού αποφάσισα πως είτε θα γινόμουν σφοδρός πολέμιος είτε θα αφιερώσω τη ζωή μου υπηρετώντας Τον, η διδασκαλία του είτε είναι η μεγαλύτερη πλάνη είτε η μοναδική αλήθεια. Η ρήση του ίδιου του Ιησού «Εγώ ειμί η αλήθεια» με άγγιξε βαθύτατα ως γνήσιο αναζητητή της κι ενώ σε όλες τις θρησκείες πρεσβεύουν ότι θα μας οδηγήσουν στην αλήθεια, μόνο ο Ιησούς ταυτίζει τον εαυτό του με την αλήθεια και το φως. Αυτό το φως ακολουθώ από τότε στη ζωή μου χωρίς να διαψευστώ στιγμή.
Χαίρομαι γι’ αυτό κι ομολογώ πως διαβάζοντας το βιογραφικό σας εντυπωσιάστηκα από τη γνώση και τη δράση σας. Έχοντας τελειώσει το τμήμα Θεολογικής και Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχοντας υπηρετήσει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και έχοντας πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές, διδακτορικές και μεταδιδακτορικές σπουδές στο Παρίσι όπου διατελέσατε Υφηγητής της Νομικής Σχολής Jean Monet, με λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα στο τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, έχοντας συγγράψει 30 βιβλία και 130 άρθρα, πώς σας φαίνεται η επαφή σας με τον Δήμο μας και ποια η δράση σας σε αυτό το μετερίζι απ’ όπου η Εκκλησία επέλεξε να την υπηρετήσετε;
Από τη στιγμή που κλήθηκα να υπηρετήσω ως Μητροπολίτης Περιστερίου μέχρι σήμερα, με ταπεινότητα δηλώνω πως συνεργάστηκα άψογα διευρύνοντας τις υπάρχουσες υπηρεσίες της Εκκλησίας και απλώνοντας τη δράση μας και σε άλλους τομείς. Είμαστε χαρούμενοι για τη μεταφορά του Κοινωνικού Φροντιστηρίου σε ένα νέο ευρύχωρο κτίριο που πληροί όλες τις προϋποθέσεις για εποικοδομητική διδασκαλία .Μάλιστα με ειλικρίνεια ομολογώ ότι όχι μόνο προσφέρουμε γνώση σε παιδιά άλλων θρησκειών και εθνοτήτων αλλά ταυτόχρονα σεβόμαστε απόλυτα τη θρησκεία και την πίστη τους χωρίς καμία διάθεση προσηλυτισμού καθώς δεν είναι αυτός ο ρόλος μας .Η γνήσια αγάπη που προσφέρεται είναι το μοναδικό κάλεσμα της Εκκλησίας προς αυτά τα παιδιά. Παράλληλα λειτουργούν κανονικά τα συσσίτια της Εκκλησίας που σε μεγάλο βαθμό βασίζονται σε εισφορές των ανθρώπων σε είδος. Ένας μεγάλος έπαινος αξίζει στους Περιστεριώτες γι’ αυτή την ανταπόκριση κι ένα γνήσιο «ευχαριστώ» στην αλυσίδα super market Σκλαβενίτης για τις δωροεπιταγές που προσφέρει στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης. Υπάρχει το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο και τα Φιλόπτωχα των ενοριών που λειτουργούν και συνεργάζονται αρμονικά.
Όλα αυτά καλά, Σεβασμιότατε, αλλά γνωρίζω ηλικιωμένα άτομα στην ενορία μας ανήμπορα να προσέλθουν και να ζητήσουν βοήθεια. Με αυτά τα άτομα που τα γηρατειά και η ασθένεια ταλαιπωρούν τι κάνετε ως Εκκλησία;
Είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που προσπαθούμε να προσεγγίσουμε. Έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες του Γηροκομείου που θα λειτουργήσει από την επόμενη χρονιά κι ελπίζουμε πως θα ελαφρύνει τον πόνο κάποιων συνανθρώπων μας.
Πράγματι σπουδαίο έργο που εύχομαι να ευοδωθεί σε μια εποχή που η ανθρωπιά τείνει να εκλείψει. Αλήθεια ποια είναι η στάση της Εκκλησίας στην απαξίωση του ανθρώπου ως οντότητας και τη γενικότερη παρακμή των ανθρωπιστικών σπουδών;
Είναι ένα θέμα που μας απασχολεί και με ειλικρίνεια προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τους νέους. Νομίζω πως κάτι έχουμε καταφέρει... Μάλιστα εδώ και 3 χρόνια λειτουργεί Κατασκήνωση με 130 παιδιά ήδη, που πιστεύουμε ότι διαρκώς θα αυξάνονται, γιατί υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση.
Επίσης είμαστε στην ευχάριστη θέση να δηλώσουμε ότι λειτουργεί Βιβλιοθήκη Ανθρωπιστικών Σπουδών στον Άγιο Κωνσταντίνο, ένα τριώροφο κτίριο που φιλοξενεί θεολογικά, φιλολογικά, νομικά, κοινωνιολογικά , ψυχολογικά και παιδαγωγικά βιβλία. Και μιας και αναφερόμαστε στο βιβλίο και την αξία του, θα ήθελα να πω ότι ανεπιφύλακτα στήριξα τον συγγραφέα Γιώργο Χριστοφιλόπουλο ηθικά και πρακτικά, στην έκδοση του πέμπτου τόμου του έργου του «Η πόλη έχει τη δική της ιστορία». Η χαρά μας είναι μεγάλη επίσης γιατί ανοίξαμε τον ναό της Αγίας Τριάδας στην Τζων Κένεντι, έναν ιστορικό και εμβληματικό ναό του Περιστερίου.
Χαίρομαι πολύ, Σεβασμιότατε, που σας βλέπω ενεργό στην καθημερινή ζωή του Περιστερίου και πλάι στις ανάγκες των συνδημοτών μου. Ελπίζω όλες αυτές οι υποχρεώσεις να μη σας απομακρύνουν από τις θεωρητικές και ακαδημαϊκές ενασχολήσεις .
Μιας και το αναφέρατε επισημαίνω πως στο Περιστέρι υπάρχει Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου από το 2022 και πραγματοποιούνται συνεργασίες με το εξωτερικό.
Πράγματι, εντυπωσιακό αν κι εμείς συχνά αγνοούμε τέτοιου είδους δράσεις και τη σημασία τους. Να αναφερθούμε τώρα και στους γείτονες μας, τους αδερφούς Μισαηλίδη, παλαίμαχους του Ατρομήτου που εδώ και πολλά χρόνια προπονούν τα παιδιά μας και τους μεταλαμπαδεύουν τη γνώση και την τεχνική τους; Αν και είχατε κάποιες περιπέτειες, μάθαμε ότι η Ακαδημία άνοιξε και περιμένει τα νέα ταλέντα έχοντας βέβαια πάντα τους παλιούς μαθητές να συνεχίζουν το έργο τους και να διαπρέπουν στο γήπεδο. Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο που ανήκει στη Μητρόπολη παραχωρήθηκε δωρεάν για την άθληση των παιδιών. Χαίρομαι που οι αδελφοί Μισαηλίδη είχαν αυτή τη διευκόλυνση από την Εκκλησία και είναι σε θέση να επωμιστούν τα υπόλοιπα αναγκαία έξοδα του χώρου (ενοίκιο εξοπλισμού, χλοοτάπητας κλπ), ώστε να δίνουν πάσα στους μικρούς μας ήρωες για τα πρώτα «γκολ» της ζωής. Έτσι, θα συνεχίσουν το έργο τους με τις....ευλογίες σας. Εκ μέρους των γονέων που τα παιδιά μας βρήκαν στον συγκεκριμένο χώρο υγιή εκτόνωση και ασφάλεια, σας ευχαριστούμε.
Ελπίζω να δώσαμε την καλύτερη δυνατή λύση Παραχωρούμε, πράγματι, τον συγκεκριμένο χώρο καθώς η Εκκλησία στέκεται πάντα δίπλα στα παιδιά και τον αθλητισμό. Υπό υγιείς προϋποθέσεις λοιπόν η Ακαδημία συνεχίζει το έργο της.
Ολοκληρώνοντας αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να σας ευχηθώ να συνεχίσετε το έργο σας με τον ίδιο ζήλο.
Και κάπως έτσι έληξε αυτή η ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον Μητροπολίτη Γρηγόριο αφήνοντας μου μια γλυκιά γεύση, ένα θετικό αποτύπωμα και ίσως κάποιον προβληματισμό για τη βιοντολογία της ανθρώπινης φύσης μου και την πορεία της. Κι αν κάπου χάθηκα σε Θεολογικές κι εκκλησιαστικές ορολογίες (γιατί ειπώθηκαν και Θεολογικές λεπτομέρειες που ίσως δεν αφορούν πολλούς), ελπίζω πως κάποτε θα βρω τον δρόμο εκείνο που από «κτίσμα πτωτικό» απομακρύνοντας τον «ενδο-υποστατικό ναρκισσισμό» (χρησιμοποιώ όρους κλεμμένους από τον Σεβασμιότατο με χιούμορ και σεβασμό συγχρόνως) θα βρω τον «ενδο – κτισιακό προσανατολισμό» μου και θα καταφέρω άφοβα να αντικρίσω τον εαυτό μου και, γιατί όχι...; τον Θεό. Εξάλλου, όταν οι εκπρόσωποί Του μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν, ο δρόμος πιθανότατα να γίνει προσπελάσιμος και η ύπαρξη των συμβόλων του όχι ένας στείρος απαρχαιωμένος κώδικας, αλλά μια ασφαλής πυξίδα.
