Της Γιούλης Ηλιοπούλου
Ο αγαπημένος τραγουδιστής του Νέου Κύματος, που συνέδεσε τη φωνή του με τις πιο χαρακτηριστικές μελωδίες του ελληνικού κινηματογράφου στην εποχή της «δόξας» του, έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες πριν, στις 23 Αυγούστου 2020, αφήνοντας παρακαταθήκη τη χαρακτηριστική μελωδική, ζεστή φωνή του και τα πολυάριθμα τραγούδια του.
Πόσοι όμως γνωρίζαμε ότι μέσα στην πολυσέλιδη βιογραφία του βρίσκεται γραμμένο και το δικό μας Περιστέρι και οι 2 μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες του, ο Ήφαιστος και ο Άγιος Ιερόθεος;
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στη Μάνη, στην περιοχή της Καρδαμύλης, αλλά η οικογένειά του μετακόμισε στο Μεταξουργείο και κατόπιν στο Περιστέρι, στην περιοχή του Αγίου Ιεροθέου.
Σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 5 ετών, έχασε τη μητέρα του και μεγάλωσε με τον πατέρα του και τον μικρό του αδελφό. Πόσο σημάδεψε την παιδική του ψυχή η απώλεια της μητέρας του και πόσο αυτό έβγαινε μέσα στα τραγούδια του με τη χαρακτηριστική «λυπημένη» φωνή του;
Το ταλέντο του στο τραγούδι είχε ήδη φανεί από τη μικρή του ηλικία. Για λόγους βιοπορισμού εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής και ως οικοδόμος, αλλά είχε και μία ακόμα μεγάλη αγάπη. Αυτή ήταν το ποδόσφαιρο. Και λόγω εντοπιότητας εντάχθηκε στην ομάδα του Αγίου Ιεροθέου. Έπαιζε στη θέση του τερματοφύλακα και μάλιστα ήταν από τους πρώτους τερματοφύλακες της ομάδας, στην οποία έπαιξε για 3 χρόνια. Συγκινητική ήταν και η ανάρτηση στη σελίδα του facebook του Α.Ο Αγίου Ιεροθέου, με την οποία το Δ.Σ. του Συλλόγου αποχαιρέτισε τον μεγάλο τραγουδιστή που υπήρξε και μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας. Σε παλιά συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» ο ίδιος ο τραγουδιστής είχε μιλήσει για τη σύντομη ποδοσφαιρική του καριέρα, που ξεκίνησε στον Άγιο Ιερόθεο, το 1957, σε ηλικία 16 χρονών. Μετά γράφτηκε στην ομάδα του Ηφαίστου.
Οι συνθήκες όμως της ζωής, τον ανάγκασαν να εργαστεί και να εγκαταλείψει τον αθλητισμό. Άλλωστε και η επίδραση του τραγουδιού ήταν μεγάλη και τον οδηγούσε στο να αναζητήσει και εκεί τον προσωπικό του δρόμο. Θα μπορούσε να έχει ηχογραφήσει επίσημα τραγούδι πολύ νωρίτερα, αλλά ήταν ανήλικος και αυτό έμεινε στο ντουλάπι. Την πρώτη του ακρόαση την έκανε στη δισκογραφική εταιρία COLUMBIA και με τη σύμφωνη γνώμη του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη (ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής ακροάσεων μαζί με τον Απόστολο Καλδάρα, τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Γιάννη Παπαϊωάννου) πέρασε επιτυχώς τη δοκιμασία και εντάχθηκε στη νέα του δουλειά. Τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησε σε δίσκο ήταν το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», το «Δόξα τω Θεώ» και το «Ψωμί είναι στο τραπέζι». Τα ίδια ηχογράφησε αργότερα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Η συνέχεια της καριέρας του γεμάτη και πολυκύμαντη. Τραγούδησε σε πολλές μπουάτ της Πλάκας, πέρασε κι από άλλες δισκογραφικές εταιρίες όπως η Λύρα, συνεργάστηκε με τους πιο μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού, όπως τον Μάνο Λοίζο, τον Γιάννη Σπανό και φυσικά τον Μίμη Πλέσσα. Με τον τελευταίο μάλιστα άνοιξε ένα μεγάλο ένδοξο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Ξεκίνημα με την ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες» το 1966 και μία εντυπωσιακή συνέχεια στα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου.
Χαρακτηριστικό της αγάπης του κόσμου ήταν ότι ο δίσκος του Γιάννη Πουλόπουλου «Ο Δρόμος» έγινε ο εμπορικότερος όλων των εποχών σε πωλήσεις με τουλάχιστον 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Πόσοι από εμάς, νεότερες και παλαιότερες γενιές δεν σιγοτραγουδήσαμε τα τραγούδια του που θα θυμόμαστε πάντα; Το «Έκλαψα χθες», το «Άγαλμα», το «Θα πιώ απόψε το φεγγάρι», το «Όλα δικά σου μάτια μου», το «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε», το «Μια φορά μονάχα φτάνει»», το «Μην του μιλάτε του παιδιού», το «Ξημερώνει Κυριακή» και τα άλλα «εμβληματικά του τραγούδια.
Μέσα από τη βαθιά συναισθηματική του φωνή, που χωρίς αυτή σίγουρα ο ελληνικός κινηματογράφος θα ήταν μουσικά πιο ορφανός. Η ελληνική μουσική είναι σίγουρα πιο ορφανή μετά την απώλεια του, στα 79 του χρόνια, αφού τον πρόδωσε ο καρδιά του και ο Γιάννης Πουλόπουλος δεν είναι πλέον μαζί μας.
«Ο παλιός φωνόγραφος, πάνω στο τραπέζι, έπαψε να παίζει, μέσα στη νυχτιά. Το τραγούδι τέλειωσε. Πάει λυπημένη σαν ναυαγισμένη η θολή ματιά….» από το τραγούδι «Ξημερώνει Κυριακή (τελικά ο Γιάννης Πουλόπουλος έφυγε μια Κυριακή του Αυγούστου).
Και το ρεφρέν του τραγουδιού κλείνει: «Ξημερώνει Κυριακή μη μου λυπάσαι, είναι όμορφη, είναι όμορφη η ζωή να το θυμάσαι, μην μου λυπάσαι…».
