Της Γιούλης Ηλιοπούλου

Κάθε φορά που ακούω από το στόμα των παλαιών Περιστεριωτών (και πρώτου του μπαμπά μου) ότι στο Περιστέρι κάποτε ανθούσαν οι κινηματογραφικές αίθουσες με πιάνει θλίψη. Ως μανιώδης σινεφίλ, με θλίβει το γεγονός ότι δεκάδες αίθουσες της έβδομης τέχνης έχουν εξαφανιστεί (με εξαίρεση τον αγαπημένο μας Φοίβο, που επιβιώνει παρόλες τις αντιξοότητες -ελέω κορωνοϊού- και που ευχόμαστε να ξανανοίξει ακμαίος αλλά και το Σινέ Πέραν) κι εμείς σήμερα αναλωνόμαστε στις ψηφιακές πλατφόρμες του Netlix και άλλες παρεμφερείς. Από τον καναπέ μας, χάνοντας το μυστήριο και τη μαγεία της σκοτεινής αίθουσας, την καταπληκτική μυρωδιά του φρεσκοψημένου ποπ κορν και εκείνο το οικείο αίσθημα με το σβήσιμο των φώτων και τους πρώτους τίτλους να εμφανίζονται στη μεγάλη οθόνη, με την έναρξη της ταινίας. Και το ακόμα πιο οικείο «Τhe end», την επαναφορά στην πραγματικότητα, ξεσκονίζοντας τα απομεινάρια από πατατάκια και ποπ κορν από πάνω μας και ανταλλάσσοντας με τις παρέες μας τις πρώτες εντυπώσεις από την ταινία. Ολόκληρη μέθεξη και εμπειρία. Ο ρους της ιστορίας όμως θέλησε άλλα, οι κινηματογράφοι στο Περιστέρι όπως και σε όλη την Ελλάδα έκλεισαν ο ένας μετά τον άλλον οριστικά και η πρόσφατη πανδημία έκλεισε – ευτυχώς προσωρινά- και τους λίγους εναπομείναντες.

Οι «σινεμάδες» (όπως λαϊκά- αλλά πολύ γραφικά- αναφέρονται) στο Περιστέρι έφτασαν ακόμα και τους 40! Και δυστυχώς έχει μείνει μόνο ένας…

Στη φωτογραφία εικονίζονται οι δύο από τις πιο κεντρικές κινηματογραφικές αίθουσες, η Έλενα και η Ριβιέρα, ακριβώς στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης.

Διαβάζουμε από τον Νίκο Θεοδοσίου:

«Ο κινηματογράφος υπήρξε το κατεξοχήν λαϊκό θέαμα στο Περιστέρι. Την περίοδο 1947-48 υπήρχαν μόνο πέντε κινηματογράφοι αλλά αυξήθηκαν ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Κι έφτασε μια στιγμή που το Περιστέρι αριθμούσε 40 κινηματογράφους. Κάθε γειτονιά κι από έναν. Χάθηκαν όλοι, εκτός από έναν: το «Φοίβο».

Από το μεγάλο πλήθος ας ξεχωρίσουμε κάποιους:

«Μον Σινέ». Το 1936 λειτουργεί ο πρώτος μόνιμος κινηματογράφος στο Περιστέρι δίπλα στο χώρο που αργότερα χτίστηκε ο κινηματογράφος «Κύπρος».

«Φοίβος». Λειτούργησε τα τελευταία προπολεμικά χρόνια σαν θερινός. Αρχές της δεκαετίας του 50 χτίστηκε ο χειμερινός που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα.

«Απόλλων» ή «Δελφοί» που έμεινε γνωστός σαν «Ψειράκι». Ήταν μια παλιά προπολεμική αποθήκη (υπάρχει ακόμα) που μετασκευάστηκε σε έναν από τους πιο δημοφιλείς κινηματογράφους. Βρισκόταν στην οδό Βασιλέως Αλεξάνδρου αλλά είχε είσοδο από την Παναγή Τσαλδάρη.

«Έλενα» και «Ριβιέρα» στην Παναγή Τσαλδάρη αποτέλεσαν τις «ναυαρχίδες» των κινηματογράφων στο Περιστέρι. Τα εγκαίνια της «Έλενας» έγιναν στις 31 Ιανουαρίου 1954.

Δυστυχώς τη δεκαετία του 70 έκλεισαν οι περισσότεροι ακολουθώντας τη μοίρα των κινηματογράφων όλης της χώρας.

Την περίοδο της κορύφωσης της κρίσης ιδρύθηκε η πρώτη κινηματογραφική λέσχη, η «Κινηματογραφική Λέσχη Χωράφας Περιστερίου» με πρωτοβουλία του Συμεών Σταμπουλού και του Νίκου Θεοδοσίου. Ξεκίνησε το 1984 και ξανάδωσε ζωή στον παλιό κινηματογράφο «Έφη» στον Άγιο Ιερόθεο που είχε αγοραστεί από τον Δήμο και είχε μετατραπεί σε Δημοτικό Θέατρο. Η Λέσχη άντεξε μέχρι το 1990.

Ήταν η πρώτη που καθιέρωσε καλοκαιρινές προβολές στο παλιό γκαράζ του Δήμου στην οδό Κώστα Βάρναλη που στη συνέχεια μετατράπηκε στο θερινό δημοτικό κινηματογράφο «Πέραν», τον μοναδικό θερινό κινηματογράφο της πόλης σήμερα.»

Το σημείο όπως είναι σήμερα